Magazyn

  • Magazyn

Dzięki niemu praca pod ziemią jest bezpieczniejsza. Kim jest szef firmy Komstal?

Ulica Dębowa w Knurowie. W środku dzielnicy willowej, wśród drzew i zieleni, chowa się biuro firmy Komstal. Właścicielem przedsiębiorstwa jest Tomasz Michalski, biznesmen z sukcesami i doceniany społecznik, przy tym człowiek, który lubi trzymać się cienia. Dla nas uchylił nieco rąbka tajemnicy, pod którym czekała ciekawa historia.
więcej

Rysowała: Dominika Tobor

Zaczęła od marginesów w szkolnych zeszytach. Tak, podczas lekcji w podstawówce, ćwiczyła swoją kreskę, która dziś jest jej znakiem rozpoznawczym. Charakterystyczne są zaś dla niej prostota, detale i… poczucie humoru. Dominika Tobor, studentka Politechniki Śląskiej, ma już za sobą w rysunku pierwsze sukcesy, a marzy o ilustrowaniu książek.  
więcej

Szefowa Europy Centralnej i jej Gliwice: bizneswoman zakręcona na punkcie lokalnej historii

Gliwicka starówka. – Najbardziej fascynuje mnie trakt od Rynku, poprzez ulice Plebańską, Wieczorka (dziś o. Siemińskiego), do Kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. W jednym z roczników muzealnych przeczytałam, jak to kiedyś, wozami, jechało się za miasto do franciszkanów (w sąsiedztwie tego kościoła był klasztor – red.). Uświadomiłam sobie wtedy, że świat nam się skurczył. Strasznie mnie kręci wyobrażenie, jak ówcześni gliwiczanie przemierzali tę drogę. Gdyby tak można choć na chwilę znaleźć się w dawnych Gliwicach...
Data dodania: 2018-03-29
Wie, czego chce od życia. Zdecydowana bizneswoman, która po godzinach pracy zmienia się w kochającą mamę i żonę. W wolnych chwilach bardzo lubi spacerować. czytać książki. Uwielbia hodować kwiaty i gotować. - Ostatnio moi mężczyźni nie są zbyt zadowoleni z menu, bo zmodyfikowałam nieco dietę i teraz zdrowo się odżywiamy – śmieje się. - Ale nie zawsze ich „terroryzuję”, czasem upiekę pizzę. Ma ogromne poczucie lokalnej tożsamości. Uwielbia historię miejsca, w którym żyje. Z pasją czyta wszelkie publikacje na temat dawnych Gliwic, spaceruje po mieście i odkrywa jego tajemnice.
 

Galeria zdjęć

Stare Gliwice. - Kolebka naszego miasta. Tam się wszystko zaczęło. To niezwykle ekscytujące być w tamtej okolicy i wyobrazić sobie, jak kilkaset lat temu zakładano pierwsze osady. Najbardziej w tamtej okolicy lubię Szwajcarię. Zamykam oczy i widzę pływające łódki - panów w cylindrach, panie w efektownych sukniach – rozmarza się.
Osiedle Baildona i park Chrobrego. – W latach 90., podczas jakiegoś spaceru, odkryłam cmentarz Hutniczy. Byłam w szoku. Nie wiedziałam wtedy, co to za miejsce. Park, cmentarz? Tak był zarośnięty. Uwielbiam tamtą okolicę: piękny mostek, po którym jeździła wąskotorówka, ślady dawnego kąpieliska. Cały park Chrobrego był taki trochę dziki, tajemniczy. Szkoda, że to się teraz zmienia. Mało kto wie, ale z tego miejsca prowadziła aleja spacerowa do parku Szwajcaria, wytyczona wzdłuż Kanału Gliwickiego, w pasie Kłodnicy. Fragmenty tego szlaku są gdzieniegdzie jeszcze widoczne.
Szobiszowice. Moja znajoma opowiedziała mi kiedyś o powojennej historii tej dzielnicy. Dodatkowo czytałam opracowania historyczne Jacka Szmidta. To była dzielnica miejsko-wiejska. Magiczne miejsce. Tamtejsza społeczność była bardzo ze sobą zżyta. Ciekawymi elementami tej dzielnicy są dwór przy ul. Dworskiej i bardzo stara aleja kasztanowa.
więcej

Stefan Żeromski. Nie pisarz, ale najsłynniejszy gliwicki ratownik

Szkoła Podstawowa nr 28 przy ul. Marcina Strzody. Kuźnia sportowych talentów. Tutaj uczyli się uznani gliwiccy biegacze, tenisiści, koszykarze. –Ta szkoła ukształtowała mój sportowy charakter. Miło wspominam nauczyciela wychowania fizycznego, pana Babiaka. Pamiętam, jak po lekcjach pastowaliśmy piłki, żeby na drugi dzień nadawały się do gry. Reprezentowałem szkołę na różnych zawodach.
Data dodania: 2018-03-16
Dzieciaki, choć bywa surowy w ocenach, uwielbiają go. A to krzyknie na jakiegoś małolata w basenie, a to ściągnie klapek z nogi i postraszy innego podopiecznego. Może to, z pozoru, niezbyt wychowawcze, ale nikt się nie obraża. No bo jak można się gniewać na kogoś, kto tryska energią, humorem, a swojej pracy oddaje całe serce. Każdy, kto liznął w Gliwicach pływackiego bakcyla, z pewnością zna lub słyszał o tym niezwykle sympatycznym człowieku, który imię i nazwisko ma literackie.

Galeria zdjęć

Basen przy ul. Dubois. –Tam wszystko się zaczęło. Pływania uczył mnie Guntram Gepert. Mam wielki sentyment do tego miejsca. Basen był około dwudziestometrowy i miał ukośną nieckę. W rogu zamocowano gorącą rurę, która ogrzewała wodę. Dzisiaj takie „wynalazki” są nie do pomyślenia. Pływałem tam od szóstego do piętnastego roku życia.
Jasna 31. – Pracuję tutaj od połowy lat 80., czyli ponad 30 lat. Najpierw, aż do momentu założenia szkółki pływackiej, byłem ratownikiem. Kiedy kilka lat temu dowiedziałem się, że obiekt zostanie zburzony, było mi smutno. Nie sądziłem jednak, że na zgliszczach starej hali i basenu powstanie tak wspaniały kompleks. To wizytówka Gliwic, prawdziwy sportowy kombinat. Dodatkowo moją radość spotęgowała informacja, że inwestor zaplanował wybudowanie niewielkiego basenu szkoleniowego dla przedszkolaków i najmłodszych uczniów. Cieszę się, że mogę tutaj na powrót uczyć dzieci pływania. Choć basen jest stosunkowo niewielki, to najnowocześniejszy w okolicy. Ruchome dno regulowane do wzrostu i umiejętności pływających sprawia, że nauka nie jest stresująca, ale bardziej efektywna.
Gliwickie parki i ulice. Biegać lubił zawsze, lecz przez palenie papierosów brakowało mu kondycji. Trzy lata temu rozprawił się raz na zawsze z nałogiem i wrócił do biegania. Teraz nie przepuści żadnej tego typu rywalizacji w naszym mieście. - W życiu zrobiłem wiele błędów, ale najbardziej żałuję, że paliłem - twierdzi. - To mnie ograniczało. Dziś mam ten etap za sobą i dalej mogę się cieszyć tym, co lubię. To dla mnie niesamowita frajda. Zaczynając jednak trening, zawsze patrzę w PESEL (śmiech).
więcej

50/2018 (12.12.2018)

Polecamy

więcej
Nowiny Gliwickie - Tygodnik Obywatelski - Gliwice, Knurów, Pyskowice, Toszek, Gierałtowice, Wielowieś, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice
wykonanie: kotonski.pl