W 90. urodziny, 8 grudnia - feta kinowa. Początek o godz. 19.00. W programie: krótki wykład o historii obiektu, o 20.00 pokaz filmowy "Mocny człowiek" z akompaniamentem na żywo w wykonaniu Super tria (Maciek Maleńczuk - saksofon elektroniczny, wokal, Robert Tuta - elektronika, programowanie, samplowanie, efekty, Kuba Rutkowski – perkusja), a ok. 21.30 – złota niespodzianka, poczęstunek i lampka wina.
"Mocny człowiek " to polski dramat psychologiczny z 1929 roku, będący adaptacją powieści Stanisława Przybyszewskiego wydanej pod tym samym tytułem w 1912 roku. Jeden z ostatnich polskich filmów okresu kina niemego. Stanowi wnikliwe studium artysty, który przegrywa w walce z własnym sumieniem.
Po II wojnie światowej w Polsce nie zachowała się żadna kopia filmu, więc uznano go za zaginiony. W 1997 roku odnaleziono jedną w archiwum filmowym Belgii. Okazało się, że tuż po realizacji (w 1929 roku) jako jeden z niewielu polskich filmów, został sprzedany do kilku krajów Europy Zachodniej.
W sobotę, 8 grudnia 1928, roku otwarto w Gliwicach kino - U.T. Lichtspiele (od Union-Theater). Po roku zmieniono nazwę na bardziej prestiżową - U.P. Lichtspiele (od Union-Palast), co przypieczętowało charakter kina jako pałacowego. Wracając do budynku, zaprojektował go czeski architekt Richard Brosche, specjalizujący się w obiektach publicznych, zwłaszcza teatrach i kinach.
Inwestorem i właścicielem kina była spółka Union, założona przez Alfreda Salzwedla, Eduarda Skowronka i Richarda Waltera. Pierwszy z nich został menadżerem kina, drugi. będąc właścicielem firmy zajmującej się instalacjami elektrycznymi, czuwał nad tymi pracami w powstającym obiekcie, ostatni handlował materiałami dekoracyjnymi i dywanami, co również wykorzystano przy projektowaniu wystroju wnętrza
Budowę rozpoczęto w marcu 1928 roku, a uroczyste otwarcie tysiącosobowej sali przy Niederwallstr. 3 (ul. Dolnych Wałów) nastąpiło w sobotę 8 grudnia 1928 roku. Prasa szczegółowo opisywała wygląd obiektu. Dolny hol, klatki schodowe oraz przejścia do lóż balkonowych były utrzymane w tonie jasnoniebieskim. Podłogi wyłożono miękkimi dywanami, ściany jedwabnym pluszem. Salę widowni zaaranżowano w kolorze czerwieni i złota, z niebieskimi akcentami po bokach.
Rozproszone światło padające z okrągłego żyrandola akcentowało niepowtarzalny klimat. Całości dopełniała scena o powierzchni 30 m2. Największą nowinką były sprowadzone z Freiburga organy kinowe (Kinoorgel) firmy Welte & Sohne. Mogły one imitować wszystkie szmery, włącznie z klaksonami aut, dzwonami, strzałami pistoletów, ćwierkaniem ptaków.
Po drugiej wojnie światowej kino przeszło pod zarząd państwowy. Po spaleniu innych tego typu obiektów - kina Schauburg i Capitolu czy też Teatru Miejskiego Viktoria - stało się największą salą w centrum miasta. Działalność wznowiono 29 czerwca 1945 roku zmieniając nazwę na Bajka. Przez kilkadziesiąt lat kino funkcjonowało w ramach wojewódzkiej instytucji Silesia Film a jego wieloletnim kierownikiem - Józef Śnieżek. Tu odbywały się Dni Filmu Radzieckiego, kultowe Konfrontacje, liczne premiery filmowe z udziałem twórców oraz inne wydarzenia.
W 2006 roku Silesia Film postanowiła sprzedać nieruchomość. Nabyło ją miasto z przeznaczeniem na przeniesienie tu kina studyjnego AMOK, mieszczącego się do tej pory przy ul. Wyszyńskiego 5 w budynku urzędu miasta. Obiekt powierzono Gliwickiemu Teatrowi Muzycznemu, dziś Teatrowi Miejskiemu. Przeprowadzono gruntowną modernizację: wymieniono dach, przebudowano salę główną, przystosowując ją także do prezentowania małych form scenicznych i koncertowych. Dzięki zainstalowaniu klimatyzacji starą kotłownię udało się przekształcić w kameralną drugą salę, całkowicie zmieniono wystrój wnętrza.
2 października 2009 roku do budynku przy ul. Dolnych Wałów 3 przeniosło działalność kino AMOK, jako trzecie kino w tym miejscu, w tej chwili jedyne tradycyjne kino w mieście. Obecnie obiekt nazywa się kino AMOK – scena Bajka.
Opracowała: Urszula Biel
Komentarze (0) Skomentuj