W oparciu o wyniki badań wykopaliskowych, najnowsze publikacje naukowe,
rekonstrukcje i prezentacje, ale przede wszystkim zabytki pozyskane na
stanowiskach archeologicznych, najnowsza wystawa w Muzeum w Gliwicach
przybliży jeden z najbardziej znaczących ludów schyłku starożytności.
Otwarcie ekspozycji odbędzie się 10 listopada o godz. 18.00 w Willi Caro, a poprzedzi je wykład „W drodze ze Skandynawii do Rzymu - gocka cywilizacja nad Bugiem” Barłomieja Barteckiego, dyrektora Muzeum im. ks. St. Staszica w Hrubieszowie, prezesa Stowarzyszenia Wioska Gotów w Masłomęczu. Kuratorami wystawy są Monika Michnik i Radosław Zdaniewicz z działu archeologii Muzeum w Gliwicach.
- Zobaczymy wiele eksponatów związanych z kulturą gocką na terenie Polski, ale również Europy. Najbardziej spektakularne zabytki to egzemplarze gockiej biżuterii oraz elementy stroju - kolie z paciorków szklanych i bursztynowych, srebrne zapinki i bransolety czy okucia pasa, wykonane z brązu. Nie mniej ciekawe okażą się wyroby rzemiosła w postaci toczonych na kole naczyń glinianych, kościanych grzebieni czy unikatowych kości i żetonów go gry. Dowodem rozległych kontaktów handlowych i kulturowych Gotów będą importowane, a odkrywane na stanowiskach archeologicznych na terenie Polski, m.in. rzymskie monety srebrne, szklane pucharki czy brązowe naczynia. Ekspozycję wzbogacą również rekonstrukcje stroju, a także pochówku zbiorowego ze śladami rytualnych obrzędów, odkrytego na cmentarzysku w Masłomęczu. Dla zwiedzających przygotowano film „Prace archeologiczne w Pruszczu Gdańskim”, przybliżający niezwykłe stanowiska kultury wielbarskiej odkryte w tej miejscowości – mówią Monika Michnik i Radosław Zdaniewiczow, archeolodzy Muzeum w Gliwicach, kuratorzy wystawy.
Plemiona gockie osiadłe na mitycznej wyspie Skandza w I w. wyruszyły w poszukiwaniu „krainy słońca i bogactwa”, na którą wybrali Pomorze Środkowe, Krajnę i północną część Wielkopolski. W drugiej połowie II w. wyruszyli stąd dalej, w kierunku stepów nadczarnomorskich, gdzie podzielili się na dwa odłamy – Ostrogotów i Wizygotów.
Tutaj ich stabilne osadnictwo zostało zachwiane dopiero przez Hunów, którzy w połowie IV w. nadciągnęli ze stepów Azji. Część plemion gockich znalazła schronienie na Krymie. Wizygoci, za zgodą Rzymu, osiedlili się w granicach cesarstwa, zajmując Trację. Złe traktowanie przez Rzymian doprowadziło do wybuchu powstania, które miało swój epilog w 378 r., w bitwie pod Adrianopolem. Wizygoci zwyciężyli, po czym po raz pierwszy weszli w głąb imperium. W 410 r. wkroczyli nawet do Rzymu, jednak nie utrzymali się tutaj długo i przeszli dalej, do południowej Galii, gdzie utworzyli państwo ze stolicą w Tuluzie.
Wypędzeni przez Franków osiedlili się w VI w. w Hiszpanii. Królestwo, ze stolicą w Toledo, upadło dopiero w początkach VIII w., zniszczone przez Arabów. Ich wschodni bracia, Ostrogoci, w połowie V w. osiedlili się na terenie dzisiejszych Węgier, stając się również niebezpiecznymi sąsiadami cesarstwa wschodniorzymskiego. Pod koniec V w. ich wódz Teodoryk wkroczył do Italii, gdzie założył królestwo ze stolicą w Rawennie. Teodoryk, władca światły i wykształcony, wplótł dorobek cywilizacyjny Rzymu w kulturę Gotów, przez co słusznie zyskał miano Wielkiego. Jego królestwo nie przetrwało jednak długo. W połowie VI w. zostało zajęte przez Bizancjum.
Prezentowane w ramach gliwickiej ekspozycji zabytki pochodzą ze zbiorów Muzeum Archeologicznego w Gdańsku, Muzeum Miejskiego Wrocławia Oddział Muzeum Archeologiczne, Muzeum Archeologiczno - Historycznego w Elblągu, Muzeum Zamojskiego w Zamościu, Muzeum im. ks. St. Staszica w Hrubieszowie, Masłomęckiego Stowarzyszenia „Wioska-Gotów”, Instytutu Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego, Faktorii Handlowej w Pruszczu Gdańskim oraz prywatnych zbiorów Mirosława Bienieckiego.
Wystawa będzie dostępna dla publiczności od 10 listopada 2017 r. do 31 marca 2018.
- Zobaczymy wiele eksponatów związanych z kulturą gocką na terenie Polski, ale również Europy. Najbardziej spektakularne zabytki to egzemplarze gockiej biżuterii oraz elementy stroju - kolie z paciorków szklanych i bursztynowych, srebrne zapinki i bransolety czy okucia pasa, wykonane z brązu. Nie mniej ciekawe okażą się wyroby rzemiosła w postaci toczonych na kole naczyń glinianych, kościanych grzebieni czy unikatowych kości i żetonów go gry. Dowodem rozległych kontaktów handlowych i kulturowych Gotów będą importowane, a odkrywane na stanowiskach archeologicznych na terenie Polski, m.in. rzymskie monety srebrne, szklane pucharki czy brązowe naczynia. Ekspozycję wzbogacą również rekonstrukcje stroju, a także pochówku zbiorowego ze śladami rytualnych obrzędów, odkrytego na cmentarzysku w Masłomęczu. Dla zwiedzających przygotowano film „Prace archeologiczne w Pruszczu Gdańskim”, przybliżający niezwykłe stanowiska kultury wielbarskiej odkryte w tej miejscowości – mówią Monika Michnik i Radosław Zdaniewiczow, archeolodzy Muzeum w Gliwicach, kuratorzy wystawy.
Plemiona gockie osiadłe na mitycznej wyspie Skandza w I w. wyruszyły w poszukiwaniu „krainy słońca i bogactwa”, na którą wybrali Pomorze Środkowe, Krajnę i północną część Wielkopolski. W drugiej połowie II w. wyruszyli stąd dalej, w kierunku stepów nadczarnomorskich, gdzie podzielili się na dwa odłamy – Ostrogotów i Wizygotów.
Tutaj ich stabilne osadnictwo zostało zachwiane dopiero przez Hunów, którzy w połowie IV w. nadciągnęli ze stepów Azji. Część plemion gockich znalazła schronienie na Krymie. Wizygoci, za zgodą Rzymu, osiedlili się w granicach cesarstwa, zajmując Trację. Złe traktowanie przez Rzymian doprowadziło do wybuchu powstania, które miało swój epilog w 378 r., w bitwie pod Adrianopolem. Wizygoci zwyciężyli, po czym po raz pierwszy weszli w głąb imperium. W 410 r. wkroczyli nawet do Rzymu, jednak nie utrzymali się tutaj długo i przeszli dalej, do południowej Galii, gdzie utworzyli państwo ze stolicą w Tuluzie.
Wypędzeni przez Franków osiedlili się w VI w. w Hiszpanii. Królestwo, ze stolicą w Toledo, upadło dopiero w początkach VIII w., zniszczone przez Arabów. Ich wschodni bracia, Ostrogoci, w połowie V w. osiedlili się na terenie dzisiejszych Węgier, stając się również niebezpiecznymi sąsiadami cesarstwa wschodniorzymskiego. Pod koniec V w. ich wódz Teodoryk wkroczył do Italii, gdzie założył królestwo ze stolicą w Rawennie. Teodoryk, władca światły i wykształcony, wplótł dorobek cywilizacyjny Rzymu w kulturę Gotów, przez co słusznie zyskał miano Wielkiego. Jego królestwo nie przetrwało jednak długo. W połowie VI w. zostało zajęte przez Bizancjum.
Prezentowane w ramach gliwickiej ekspozycji zabytki pochodzą ze zbiorów Muzeum Archeologicznego w Gdańsku, Muzeum Miejskiego Wrocławia Oddział Muzeum Archeologiczne, Muzeum Archeologiczno - Historycznego w Elblągu, Muzeum Zamojskiego w Zamościu, Muzeum im. ks. St. Staszica w Hrubieszowie, Masłomęckiego Stowarzyszenia „Wioska-Gotów”, Instytutu Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego, Faktorii Handlowej w Pruszczu Gdańskim oraz prywatnych zbiorów Mirosława Bienieckiego.
Wystawa będzie dostępna dla publiczności od 10 listopada 2017 r. do 31 marca 2018.
Komentarze (0) Skomentuj