Sierakowice: rymarz zakochany w koniach. W jego siodłach jeżdżą najlepsi jeźdźcy Data dodania: 2021-01-18

Od dzieciństwa ciągnęło go do koni. Bardziej wolał jeździć oklep dziadkową Baśką, niż grać z kolegami w piłkę. W podstawówce zapisał się na naukę jeździectwa. Najpierw do Trachów, potem do Zbrosławic. Do tej pierwszej stadniny miał blisko, ledwie 5 km. Ot, wsiadł na rower i zaraz był na miejscu. Do Zbrosławic to już była wyprawa. Najpierw trzeba było PKS-em dojechać do Gliwic, a potem jeszcze dobre pół godziny czerwoną 80. Przy koniach spędzał każdą wolną chwilę. 

Z rymarstwem zetknął się przez przypadek. Kiedyś pojechał z dziadkiem Erykiem do Łabęd, odwiedzić znajomego - Bernarda Solowskiego, który miał tam zakład rymarski. Bardzo spodobała mu się profesja kolegi dziadka i postanowił pójść jego śladem. Po podstawówce wybrał szkołę rzemiosł różnych przy Konarskiego w Gliwicach. Rymarskie ostrogi zdobywał  u Solowskiego w Łabędach. 

Po skończeniu szkoły wyjechał do Niemiec, by - jak mówi - doskonalić się w fachu. Pomogli znajomi. -Pięć lat tam pracowałem i wiele się nauczyłem – mówi. -Kiedy wróciłem założyłem warsztat w Sierakowicach. We wrześniu 2020 r. minęło trzydzieści lat od tamtej chwili. Dziś oprócz pracowni mamy obok obok sklep z artykułami jeździeckimi. Prowadzi go moja żona Elwira i córka Bianca.

Klientów w jego warsztacie nigdy nie brakowało. - Kiedy jeszcze w każdym gospodarstwie były konie, co chwilę trzeba było coś dorobić ze skóry – wspomina. -Dziś koni w gospodarstwach jest niewiele i dlatego postawiłem na wąską specjalizację. Szyję wyłącznie siodła i akcesoria jeździeckie. Nasza autorska marka - Elfab Horse znana jest nie tylko w Polsce. W siodłach - ujeżdżeniowym Dreamerze i i skokowym Dolmecie - startują zawodnicy z Europy, a nawet dalekiej Australii. Ciekawostka – z naszych usług korzysta też policja konna. 

Kiedy ogląda się siodła, które wyszły spod ręki pana Adriana widać ogromną precyzję wykonania i dbałość o każdy szczegół. Piękne. Tworzone w pojedynczych egzemplarzach, wykonywane są wyłącznie na indywidualne zamówienia. -Zasadniczą robotę poprzedzają przymiarki, które uwzględniają specyficzne cechy konia i jeźdźca - tłumaczy. -Przygotowując się do szycia poznaję najpierw potrzeby klienta. Jego oczekiwania, sposób jazdy. Mierzę oczywiście parametry konia: np. jego szerokość w łopatce, linię grzbietu. Po zebraniu tych informacji w pierwszej kolejności wykonuję wzornik oraz dobieram odpowiedni rodzaj skóry. Potem zaczynam wycinanie płatów i zszywam poszczególne elementy. To bardzo pracochłonna robota. Dobry wzrok, rozwinięty zmysł dotyku i wyobraźnia przestrzenna są w siodlarstwie niezbędne. Dodatkowo ważne są koncentracja oraz precyzja.

Oprócz siodlarstwa pan Adrian ma jeszcze dwie pasje. Na jego podwórku stoi komplet starych maszyn rolniczych, które kiedyś używało się w polu: kosiarka, siewnik, pług, brona, zagrabiarka. Niektóre jeszcze przedwojenne. -Mam w planie zrobienie minimuzeum – zapowiada. -Chcę pokazywać młodym ludziom, jak kiedyś pracowało się na roli. Wtedy nie było traktorów, tylko koń, maszyna i człowiek.

Na placu są też bryczki. Powożenie to wieloletnie hobby mieszkańca Sierakowic. Hobby, które daje mu też ogromną satysfakcję. -Pierwszy raz zetknąłem się z tym sportem - a przypomnę, że jest to dyscyplina olimpijska – kiedy terminowałem u rymarza w Niemczech. Nauczyłem się tam jazdy sportowej. Spodobało mi się. Wiele lat startowałem w zawodach. Biorą w nich udział kobiety i mężczyźni. Dzieli się je na trzy części: ujeżdżanie, maraton oraz zręczność powożenia. Dziś jeżdżę głównie rekreacyjnie, ale mam specjalny certyfikat uprawniający mnie do szkolenia w zakresie powożenia. Zajęcia prowadzę głównie w Niemczech – kończy Fabian.