Rodzić po ludzku i z położną na medal. Najlepsza położna pracuje w Knurowie Data dodania: 2020-11-05

Dzięki głosom pacjentek, ich rodzin oraz czytelników „Nowin Gliwickich” Marzena Langner-Pawliczek zajęła w 2018 roku trzecie miejsce w kraju i pierwsze w województwie śląskim w konkursie Położna na Medal, organizowanym przez Akademię Maluch Alantan.

O rady dla przyszłych matek położną Marzenę Langner-Pawliczek pyta Marysia Sławańska.

Warto chodzić na edukację przedporodową do położnej lub zapisać się do szkoły rodzenia. Kobietom, które z tego korzystają, jest później łatwiej – nie są tak przerażone, bo wiedzą, jak się zachować. Słuchają własnego ciała i wykonują to, co ono im dyktuje. My, położne, tylko trochę podpowiadamy. 

Trzeba przede wszystkim wsłuchać się w siebie i nie lekceważyć żadnych niepokojących objawów.

Pilnować się, ale nie dać panice, z radością oczekiwać na poród. Zawsze moim pacjentkom mówię: amerykańskie myślenie, czyli wszystko jest dobrze, dam radę. 

Podstawowe rzeczy: koszulki, ręcznik, przybory toaletowe, podpaski, podkłady na łóżko, a dla dziecka pampersy, chusteczki do przemywania pupy. Wziąć wszystko, co niezbędne, ale nie przesadzać z ilością – pacjentki nie są odcięte od świata i można im coś donieść. Torbę radzę spakować dwa, nawet trzy tygodnie przed terminem, żeby zawsze być gotowym i uniknąć szaleństwa. Proszę pamiętać o dokumentach, czyli karcie ciąży i wynikach badań. Konieczny jest oryginał grupy krwi! 

Pamiętajmy: nie ma czegoś takiego, jak dieta matki karmiącej. Matka nie może się katować, karmienie piersią nie oznacza jedzenia chleba i picia wody. Należy odżywiać się racjonalnie, ale zwracać uwagę na to, co się je. Jeżeli zauważymy, że po którymś posiłku dziecko jest niespokojne, można odstawić potrawę na kilka dni, a potem do niej wrócić. Najlepsza jest metoda prób i błędów. A jeśli maluszkowi nic nie dolega, jeść normalnie i systematycznie wprowadzać do jadłospisu coś nowego. Kawę też można pić. 

Po czterech, sześciu tygodniach, czyli po połogu i kontroli lekarskiej. Wcześniej można ćwiczyć delikatnie, na przykład napinać mięśnie dna miednicy, ale nie jeździć na rowerze i nie biegać.

Pozycje wertykalne, czyli wszystkie prócz leżącej. 

Stojąca, w kucki, na boku – zależy od pacjentki. Wychodzi się z założenia, że rodząca sama wie najlepiej, czego potrzebuje. Ma przeć wtedy, kiedy chce, robić, co jej dyktuje natura. To się udaje, gdy kobieta jest świadoma – i tu pomagają wspomniane przeze mnie wcześniej spotkania z położną czy szkoły rodzenia. Ale są porody, którymi jednak musimy sterować.