Posłowie ziemi gliwickiej malowali wielkanocne jajka Data dodania: 2017-04-15

Dla naszych gości zdobienie jajek jest jak powrót do lat dziecinnych, rodzinnego domu z suto zastawionym stołem: pachnącymi wędlinami, jajkami pod każdą postacią, żurkiem bądź barszczem białym, ćwikłą, mazurkami, sernikami…

- Wielkanoc w moim rodzinnym domu zaczynała się zawsze od wielkich porządków – jako pierwsza mówi Krystyna Szumilas, sprawnie kreśląc pędzelkiem podłużny wzór na jajku. – Mycie okien, gruntowne sprzątanie. Ale takie najcieplejsze wspomnienie związane z tymi świętami to właśnie zdobienie jajek. Zawsze metodą drapania. Zajmowały się tym dzieci, czyli ja, siostra i brat. Pomagał nam tato, używając żyletki. A trzeba wiedzieć, że kiedyś nie było o nią łatwo. Polsilver był towarem deficytowym (śmiech). To kraszenie tak nam się podobało, że drapaliśmy wzorki jeszcze w niedzielny poranek, przed śniadaniem.

Szumilas mówi, że o właściwą świąteczną atmosferę w jej rodzinnym domu dbała ukochana babcia Marta, która była strażniczką tradycji. Zajmowała się też przygotowaniem świątecznych potraw. - Kiedy wspominam ten czas, zawsze pachnie pieczonymi babkami, waniliowymi i kakaowymi.

Dla dzieci najważniejszy był jednak "zajączek", czyli poszukiwanie na polu słodkich prezentów. – Wczoraj pytałam siostrę, co pamięta ze świąt naszego dzieciństwa. Bez namysłu odpowiedziała: szukanie zajączka.

Teraz święta mają dla Szumilas już nieco inny wymiar. - Moje dzieci są na swoim i w zależności od tego, jaka jest sytuacja, spędzamy je razem albo się odwiedzamy. Kiedy tylko nadarza się okazja, z moimi wnukami mieszkającymi w USA przygotowujemy kroszonki. W tym roku dzieciaki niestety nie przyjadą. Ale mieszkam blisko siostry i mamy, więc z pewnością stworzymy wielopokoleniowe święta. Smakowo też są one nieco inne, bo preferuję zdrową, lekką kuchnię. Im więcej zieleniny, tym lepiej. 

- W moim domu też zajączek zajmuje szczególne miejsce – wtrąca Marta Golbik. - Zresztą, nawet dzisiaj, kiedy z siostrą i bratem jesteśmy dorośli, nie wyobrażamy sobie, żeby tej tradycji zabrakło. Wręcz wymuszamy ją na rodzicach, u których spędzamy Wielkanoc. Godzinami szukamy tych słodyczy w ogródku. Kapitalna zabawa, która nas cudownie integruje.
   

Golbik przyznaje, że nie ma takich zdolności kroszonkarskich, jak Krystyna Szumilas, bo w przeszłości wyręczali ją dziadkowie mieszkający w Niemczech. 

– W świątecznych paczkach zawsze były kolorowe barwniki do jajek i naklejki ze świątecznymi motywami. Dlatego o nie pytałam – śmieje się. - Kiedyś wujek przyniósł do domu takie jajko zafarbowane w łupinach cebuli, to zdziwiłam się, skąd on wziął brązowy barwnik.

Kiedy w domu Golbików dzieci zajmowały się kolorowaniem jajek i przygotowywaniem wielkanocnego koszyka, ich mama gotowała świąteczne pyszności.
- Podczas niedzielnego śniadania dominowały i dominują oczywiście jajka, ale królem jest pasztet – podkreśla Golbik. - Palce lizać. Mama musi sporo go przygotować, bo znika w mgnieniu oka.

Posłanka z sentymentem wspomina śmigus dyngus. Choć zawsze był on bardzo mokry, to dziewczyny lubiły uciekać przed chłopakami uganiającymi się za nimi z pistoletami na wodę. - Do dziś nie mogę bratu zapomnieć, jak jednego roku wylał na mnie wiadro wody. A ja byłam taka wystrojona. Uczesana, ubrana w nowe ciuchy – wspomina z uśmiechem. Zdaniem posłanki, największym atutem świąt wielkanocnych jest towarzyszący im spokój. - Nie ma takiej bieganiny, jak podczas tych grudniowych. Jest czas na leniuchowanie, wspólne popołudniowe spacery.

- A propos – wtrąca Borys Budka. - Ja polecam poranny niedzielny jogging. Piętnaście, dwadzieścia kilometrów biegu i można świąteczne śniadanie pałaszować bez ograniczeń (śmiech). A jest co, bo moja żona Kasia przygotowuje prawdziwe pyszności. Żurek, białą kiełbasę, wędliny, jajka i smakowitą paschę.
   

Budkowie rzadko jednak spędzają święta w swoim domu. Najczęściej wyjeżdżają na Podbeskidzie, gdzie teraz mieszkają rodzice posła.

- W dzieciństwie nigdy nie spędzaliśmy świąt na Śląsku. Co roku na Wielkanoc jeździliśmy w okolice Wadowic, do moich dziadków. Jak oni dbali, by stół uginał się od jedzenia! Sami wędlin nie robili, bo babcia miała swoje – jak ja to mówię - dilerki we wsi, które dostarczały jej swojskie wyroby.

Jak na prawdziwego mężczyznę przystało, Budka najmilej wspomina śmigus dyngus. Ten w górach był wyjątkowo mokry. - Tam, jak się oblewało wodą, to litrami, a atrybutem każdego chłopaka czy mężczyzny w lany poniedziałek było wiadro.

- U nas, na Sikorniku, też były prawdziwe bitwy na wodę – zauważa Jarosław Gonciarz. - W ruch szły wiadra, balony, a nawet prezerwatywy. By tylko pomieścić jak najwięcej wody. Z nią czasem było krucho i wtedy szukaliśmy hydrantów.
   

Dla Gonciarza wspomnieniem świąt z dzieciństwa były przygotowania do nich. - Gruntowne sprzątanie, mycie okien, trzepanie dywanów na trzepaku. Kiedy zasiadało się potem do stołu, było tak świeżo, przyjemnie - opowiada.

Rodzice Gonciarza przyjechali ma Śląsk z centralnej Polski i przywieźli świąteczne tradycje ze swoich domów rodzinnych. Jedną z nich, czym poseł nas zadziwił, była metoda barwienia jajek. 

- Kolorowanie w łupach cebuli wszyscy znacie. A czy wiecie, że można też farbować jajka trawą i szczypiorkiem? Będą wtedy zielone. Albo burakami i jagodami - wyjdzie fiolet. 

   

Gonciarz najbardziej lubi święta w dużym gronie. Wtedy, gdy zjedzie się cała rodzina. - Podzielimy się jajkiem, a potem będą długie rozmowy przy suto zastawionym stole, z żurkiem, moją ulubioną białą kiełbasą i ćwikłą.

Kulinarne opowieści wyraźnie rozbudziły apetyty, więc z odsieczą przyszła pani Basia Szcześniak, właścicielka restauracji Spartan (dziękujemy za gościnę), która zaproponowała naszym gościom pyszną szarlotkę z lodami. Zanim jednak łyżeczki poszły w ruch, posłowie pokazali efekty swojej pracy.

Zdecydowanie największe zdolności w zdobieniu pisanek ma Krystyna Szumilas (chociaż technika malowania nie jest jej ulubioną). Chciała na swojej pisance pokazać wiosnę, budzące się życie. Dlatego dominują kolory żółty i zielony oraz motywy roślinne.
- A ja kocham Gliwice i moja pisanka jest w kolorach miasta: niebiesko-czerwona. I na dodatek zawiesiłam na jajku miniszalik, bo jutro wybieram się na mecz Piasta – uśmiecha się Marta Golbik.
 

Zdecydowanie najtrudniejsze zadanie miał poseł Budka. Nie dość, że – jak sam przyznał – talentów plastycznych nie ma żadnych, to jeszcze przyszło mu zdobić równolegle kilka pisanek. Na nasze spotkanie przyszedł bowiem z córeczką Leną, której pomagał malować jajka.
- To jest autoportret – śmieje się poseł, pokazując pomalowaną na niebiesko-pomarańczowo pisankę, posypaną dodatkowo brokatem. - Złośliwi mówią, że za dużo mnie w mediach, że za chwilę otworzą lodówkę i też będzie Budka. No i będzie, na jajku. A brokat? Chciałem zaznaczyć, że włosów mam też tyle, co tego brokatu.    
  

- Zacząłem od szlaczków, potem narysowałem trójkąciki i żółte kwiatki na Wielkanoc – wylicza Jarosław Gonciarz. - Jest też słowo „sejm”. Nie dlatego, że chcę upolitycznić tę akcję, ale pokazać, że mimo dzielących nas różnic, przy fajnej inicjatywie, potrafimy stanąć po jednej stronie.

Andrzej Sługocki