Nie pomagałyby - szyjąc, gdyby nie było zapotrzebowania. Kaftaniki, bodziaki, czy rożki to bezcenna pomoc w najtrudniejszych momentach życia rodziców. Wprawdzie nie mają dużo czasu, to jednak mają chęci, a to wystarczy.

Pochodzą z różnych zakątków województwa śląskiego, a nawet z drugiego krańca Polski. Jedne pracują, a inne panie cieszą się zasłużoną emeryturą, są w różnym przedziale wiekowym i choć wiele je różni, to łączy je Promień Nadziei i chęć niesienia pomocy. Robią to, co kochają, a mowa o szyciu, dzierganiu, czy robieniu na drutach. Z pracy ich rąk powstają kaftaniki, bodziaki, rożki, poduszeczki, czy woreczki wspomnień.

Pomagają, bo chcą

Promień Nadziei powstał przy knurowskim szpitalu pół roku temu, założyła je grupa kobiet, która za swoją misję obrała niesienie pomocy rodzicom dzieci nienarodzonych, szczególnie w tych najtrudniejszych dla nich chwilach, bowiem szyją ubranka dla zmarłych dzieci, m.in. z niedonoszonych ciąż, czy poronień. Szyją także dla dzieci żyjących, które znajdują się na oddziałach onkologicznych lub w szpitalach. Pani Natalia Zabrocka to pomysłodawczyni Promienia Nadziei i choć jest na emeryturze, to nie wyobraża sobie, by siedzieć w domu bezczynnie. – Robota mnie bardzo kocha, a ja ją, dlatego nie usiedzę bezczynnie w miejscu, tylko stale działam. Do grupy dołączyć może każdy, wystarczą chęci i zapał do pracy – dodaje.

Nie zbierają żadnych pieniędzy za swoją pracę, a ubranka szyją z dobrego serca. Zaopatrują szpitale zarówno na terenie Śląska, jak i poza nim. – Ten, kto się do nas zgłasza, zawsze otrzymuje pomoc. Jeśli jest taka potrzeba, to wsiądę w samochód i przywiozę to, na co w danej chwili jest największe zapotrzebowanie. Szyjemy z materiałów, które dostajemy od innych, nawet z sukni ślubnych jesteśmy w stanie skroić kilka ubranek dla maleństw – zauważa Zabrocka.

Jeśli komuś zalegają w domu zbędne skrawki materiałów, lub chciałby dołączyć do grupy, bowiem potrafi szyć lub dziergać, wówczas powinien skontaktować się z panią Natalią pod numerem - 501 292 374.

Położna, jako wyznacznik 

Panie należące do Promienia Nadziei starają się spełniać realne potrzeby, a najlepszym wyznacznikiem są dla nich położne, które wiedzą, co w danej chwili jest potrzebne na oddziale.

- Położne dzwonią do nas, a my działamy. My mamy zajęcie, a inni mają z tego korzyść. Szyjemy m.in. powłoczki do rożków do inkubatorów, bodziaki, kaftaniki, poduszeczki czy woreczki wspomnień, w których znajduje się mini kołderka oraz miniaturowa czapeczka. Położne dają takie woreczki rodzicom, którzy wyrażą na to zgodę, jako pamiątkę po stracie dziecka – podkreśla pani Natalia.

Zapotrzebowanie na działanie grupy staje się coraz większe, bowiem, jak zauważa założycielka - Jeśli nie byłoby takiej potrzeby, to byśmy tego nie robiły, a mamy pełne ręce roboty.

Patrycja Cieślok 

Galeria

wstecz

Komentarze (0) Skomentuj