Burzliwe dzieje Operetki Śląskiej do jej przekształcenia w 1996 roku w Teatr Muzyczny w Gliwicach, który z kolei, po reformie w 2001 roku, został zastąpiony Gliwickim Teatrem Muzycznym, są tematem najnowszej książki wydanej w ramach Serii Monograficznej przez Muzeum w Gliwicach. Ciekawie napisana i skonstruowana publikacja autorstwa Jacka Mikołajczyka jest opracowaniem dotyczącym historii teatru muzycznego w Gliwicach. Mimo że zawiera wiele drobiazgowych informacji o datach premier, tytułach przedstawień, nazwiskach realizatorów i wykonawców, nie stanowi tylko suchej kroniki wydarzeń.
Wykorzystując rozmaite materiały źródłowe, podane także w formie
cytatów, i zachowując porządek chronologiczny, autor pokazał historię
gliwickiego teatru muzycznego w szerokiej perspektywie przemian, jakie
dokonywały się w tego rodzaju teatrze w Polsce w II połowie XX i na
początku XXI wieku.
Jacek Mikołajczyk stawia w publikacji interesujące pytania: co takiego było w operetce, że postanowiono ten nurt teatralnej rozrywki upaństwowić, w dodatku w skrajnie niesprzyjających warunkach dominacji socrealizmu w kulturze, a stalinizmu w polityce. Jaką rolę teatry muzyczne odgrywały później, w czasach „małej stabilizacji” i ogólnej peerelowskiej szarzyzny? Komu służyły, dlaczego na ich afiszach pojawiały się takie, a nie inne utwory? Skąd wzięło się względne otwarcie na musical, będący reprezentantem zachodniej kultury? Jak ten gatunek, integralnie wyrastający z teatru komercyjnego, mógł funkcjonować w całkowicie odmiennych warunkach sceny centralnie sterowanej, upaństwowionej? Jak zmieniła się rola teatrów muzycznych w Polsce po upadku komunizmu? Jak ich, niejako z definicji rozrywkowy, charakter wpływał na ich postrzeganie jako części systemu teatrów publicznych, mających służyć społeczności lokalnej, regionalnej i ponadregionalnej?
- Opisując historię Operetki Śląskiej i w ogóle teatru muzycznego w Gliwicach, staram się uwzględniać szeroki kontekst – od dziejów operetki jako gatunku na Górnym Śląsku, przez dyskusje na temat funkcji i specyfiki teatru muzycznego jako takiego, prowadzone na łamach branżowej prasy w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, aż po zmiany, jakie zaszły po 1989 roku – dodaje autor.
Jacek Mikołajczyk stawia w publikacji interesujące pytania: co takiego było w operetce, że postanowiono ten nurt teatralnej rozrywki upaństwowić, w dodatku w skrajnie niesprzyjających warunkach dominacji socrealizmu w kulturze, a stalinizmu w polityce. Jaką rolę teatry muzyczne odgrywały później, w czasach „małej stabilizacji” i ogólnej peerelowskiej szarzyzny? Komu służyły, dlaczego na ich afiszach pojawiały się takie, a nie inne utwory? Skąd wzięło się względne otwarcie na musical, będący reprezentantem zachodniej kultury? Jak ten gatunek, integralnie wyrastający z teatru komercyjnego, mógł funkcjonować w całkowicie odmiennych warunkach sceny centralnie sterowanej, upaństwowionej? Jak zmieniła się rola teatrów muzycznych w Polsce po upadku komunizmu? Jak ich, niejako z definicji rozrywkowy, charakter wpływał na ich postrzeganie jako części systemu teatrów publicznych, mających służyć społeczności lokalnej, regionalnej i ponadregionalnej?
- Opisując historię Operetki Śląskiej i w ogóle teatru muzycznego w Gliwicach, staram się uwzględniać szeroki kontekst – od dziejów operetki jako gatunku na Górnym Śląsku, przez dyskusje na temat funkcji i specyfiki teatru muzycznego jako takiego, prowadzone na łamach branżowej prasy w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, aż po zmiany, jakie zaszły po 1989 roku – dodaje autor.
Komentarze (0) Skomentuj