Biogramy, poczynając od najdawniejszego okresu dziejów naszego miasta do 1808 r., opracował dr hab. Piotr Boroń z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Spotkanie z autorem w piątek, 4 października o godz. 17.00 w willi Caro. Prowadzenie - Damian Recław, kierownik działu historii Muzeum w Gliwicach.
Od Andrzeja [Andreasa] Knofila z XV wieku, przez czasy, kiedy urząd gliwickiego burmistrza piastowali Stanisław Galasek (1557), Jerzy Nerzka (1558), Marcin Triller (1577), Jerzy Dzierzek (1588-1589), Andrzej Staffek (przed 1593), Walentyn Obeszlo (1596, 1599-1600, 1602-1603), Marcin Strzoda (1601), Walentyn Michałek (1616-1620), Jerzy Mandel (1620-1623), Jan Frölich (1623-1644), Maciej [Matys, Matiasz] Foltek (1644-1645)… aż po Martina Elsnera (1747-1808). Jako pierwsze miasto na Górnym śląsku Gliwice mogą się poszczycić pełną listą biogramów wszystkich swoich najstarszych włodarzy.
Opracowanie biogramów gliwickich burmistrzów było możliwe dzięki wieloletnim badaniom Boronia nad historią Gliwic w średniowieczu i epoce nowożytnej. Książka jest rezultatem pionierskiego podejścia autora w wyborze metody badawczej i tematu. Przygotowując opracowanie do 1808 r. (jako jej datę końcową przyjęto pruską reformę miejską po klęsce w wojnie z Napoleonem), szeroko wykorzystał metody badawcze stosowane w prozopografii. To nauka pomocnicza historii, zajmująca się badaniem cech charakterystycznych większych zbiorowości ludzkich, przeważnie wybranych elit władzy.
Prozopografia jest powiązana z biografistyką i genealogią, ale też się od nich różni. Przede wszystkim tym, że genealogia jest jedynie punktem wyjścia do badań prozopograficznych, a jej celem jest możliwe pełna prezentacja związków rodzinnych i towarzyskich, a także ich wpływ na opisywane środowisko.
Jak dotąd żadne z miast historycznego Górnego Śląska nie doczekało się takiego opracowania, tym bardziej cieszymy się, że Gliwice będą pierwszym, które, dzięki publikacji wydanej w ramach Serii Monograficznej Muzeum w Gliwicach, będzie miało pełną listę biogramów wszystkich swoich najstarszych włodarzy.
„Opisywanie przeszłości na szczeblu regionalnym nigdy nie jest łatwe, bo źródła do niej są rzadsze niż do historii krajowej czy powszechnej, a dodatkowo jeszcze słabo opracowane. Ponadto dzieła dotyczące historii regionalnej, jak już z niemałym trudem powstaną, najczęściej nie są należycie doceniane w środowisku naukowym. O ile jednak zawsze znajdą się jacyś historycy lub entuzjaści opracowujący wybrane regionalne tematy, trudno znaleźć śmiałków, którzy podejmą się przygotowania biogramów ludzi mających wpływ na tę lokalną historię. Wynika to oczywiście z prostego faktu, że w przeszłości nie prowadzono dokładnych akt personalnych osób, nawet tych sprawujących ważne urzędy, stąd, poza imionami i nazwiskami (i to nie zawsze), w większości wypadków prawie nic o nich nie wiadomo. Podjęty na łamach książki temat był logicznym uzupełnieniem wcześniejszej pracy tego autora, pt. „Dawne Gliwice. Studia z dziejów miasta i jego mieszkańców do końca XIX wieku. Wokół gliwickiego rynku”, 2015 r.), także wydanej przez nasze muzeum”, napisali we wstępie Grzegorz Krawczyk, dyrektor Muzeum w Gliwicach i Damian Recław.
Komentarze (0) Skomentuj